بررسی تغییرات فصلی پراکنش و زیتوده جلبک های قرمز ماکروسکوپی در سواحل ایرانی دریای عمان (محدوده استان سیستان و بلوچستان)

تحقیق حاضر با هدف بررسی تغییرات فصلی پراکنش و زیتوده ماکروجلبک های قرمز، به عنوان تولید کنندگان اولیه مهم اکوسیستم های ساحلی، طی دوره ای یکساله از بهمن ماه 1392 لغایت آبان ماه 1393 در سواحل ایرانی دریای عمان به انجام رسید. نمونه برداری از ماکروجلبک ها از مناطق بین جزر و مدی 3 ایستگاه تنگ، چابهار و بریس به روش کوادرات تصادفی (0/5×0/5متر مربع) و برداشت کلیه گونه های داخل هر ترانسکت صورت گرفت. در تحقیق حاضر، در مجموع 17 گونه ماکروجلبک قرمز از 12 جنس، 10خانواده، 5 راسته و یک رده شناسایی شد. سه گونه gracilaria corticata، laurencia obtusa و hypnea valentiae به ترتیب با میانگین فراوانی (24/4)، (19/7) و (17/6) از بیشترین فراوانی برخوردار بودند و به عنوان گونه های غالب شناخته شدند. ماکروجلبک های قرمز با دارا بودن 13 گونه در فصل زمستان از بیشترین و با 6 گونه در فصل تابستان از کمترین تنوع گونه ای برخوردار بودند. در بررسی تغییرات زمانی فراوانی و زیتوده ماکروجلبک ها، ماکروجلبک های قرمز با میانگین فراوانی (15/19±23/07) در زمستان از بیشترین فراوانی و با میانگین فراوانی (14/81±18/19) در تابستان از کمترین فراوانی برخوردار بودند. از نظر آماری و با توجه به نتایج آنالیز واریانس یک طرفه میان فراوانی ماکروجلبک در فصول و ایستگاه های مختلف اختلاف معنی دار وجود نداشت (0/05p). در بررسی تغییرات مکانی فراوانی و زیتوده ماکروجلبک های قرمز در ایستگاه های متفاوت، بیشترین فراوانی ماکروجلبک های قرمز با میانگین فراوانی (16/71±22/22) در ایستگاه چابهار و کمترین آن با میانگین فراوانی (10/82±18/18) در ایستگاه تنگ به ثبت رسید. از نظر آماری و با توجه به نتایج آنالیز واریانس یک طرفه میان فراوانی ماکروجلبک در مناطق و فصول مختلف اختلاف معنی دار وجود نداشت (0/05p). حال آنکه با توجه به نتایج آنالیز واریانس یکطرفه میان زیتوده ماکروجلبک های قرمز در دو ایستگاه بریس و تنگ اختلاف معنی داری مشاهده نشد (0/05<p).